معرفی یاران شهید امام حسین علیه السلا م

شهادت اصحاب امام علیه السلام

عمربن سعد نزدیک به یاران امام شد و ذوید(1) را صدا کرد و گفت: پرچم را نزدیک آر، او پرچم را نزدیک آورد، پس عمربن سعد تیر را بر کمان نهاد و به سوى یاران امام انداخت و گفت: گواه باشید که من اول کسى بودم که به سوى آنان تیر انداختم!! سپس دیگران نیز تیر بر کمان نهاده و اصحاب امام را نشانه رفتند(2)، که بعد از این اقدام، کسى از یاران امام حسین علیه‏السلام نماند که از آن تیرها به او اصابت نکرده باشد، و همین امر باعث شد تا پنجاه تن از یاران امام حسین علیه‏السلام به شهادت برسند.(3)

عمربن سعد نزدیک به یاران امام شد و ذوید را صدا کرد و گفت: پرچم را نزدیک آر، او پرچم را نزدیک آورد، پس عمربن سعد تیر را بر کمان نهاد و به سوى یاران امام انداخت و گفت: گواه باشید که من اول کسى بودم که به سوى آنان تیر انداختم!! سپس دیگران نیز تیر بر کمان نهاده و اصحاب امام را نشانه رفتند، که بعد از این اقدام، کسى از یاران امام حسین علیه‏السلام نماند که از آن تیرها به او اصابت نکرده باشد، و همین امر باعث شد تا پنجاه تن از یاران امام حسین علیه‏السلام به شهادت برسند.

پس امام علیه‏السلام به یارانش فرمود: این تیرها فرستادگان این جماعت است! بپا خیزید و بشتابید به سوى مرگى که از آن چاره‏اى نیست، خداى شما را بیامرزد.

پس اصحاب آن حضرت قسمتى از روز را پیکار کردند تا آن که گروه دیگرى از یاران امام شهید شدند.(4)

 

عهدنامه

دعاى عهد

از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر که چهل روز این عهد را بخواند از یاوران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد خدا او را از قبر بیرون آورد که در خدمت آن حضرت باشد و حق تعالى به هر کلمه هزار حسنه او را کرامت فرماید و هزار گناه از او محو کند و آن عهد این است :

اسماء الحسنى

اسماء الحسنى

در کتاب عده الداعى از حضرت رضا علیه السلام و آن بزرگوار از آباء گرام خود نقل فرموده اند: خداوند متعال نود و نه اسم است که هر که خدا را به آن اسمها بخواند دعایش مستجاب مى شود و هر که حفظ نماید آنها را داخل بهشت مى گردد و در خبر دیگر به این مضمون از حضرت صادق علیه السلام از جناب رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت نموده است و آن اسماء مبارکه این است :

اللّه ، الواحد، الاحد، الصمد، الاول ، الاخر، المسیع ، البصیر، القدیر، القاهر، الاعلى ، الباقى ، العلى البدیع ، البارى ء، الاکرم ، الظاهر، الباطن ، الحى ، الحکیم ، العلیم ، الحلیم ، الحفیظ، الحق ، الحسیب الحمید، الحفى ، الرب ، الرحمن ، الرحیم ، الذارى ء، الرازق ، الرقیب ، الرووف ، الرائى ، السلام ، المومن المهیمن ، العزیز، الجبار، المتکبر، السید، السبوح ، الشهید، الصادق ، الصانع ، الطاهر، العدل ، العفو الغفور، الغنى ، الغیاث ، الفاطر، الفرد، الفتاح ، الفالق ، القدیم ، الملک ، القدوس ، القوى ، القریب القیوم ، القابض ، الباسط، القاضى ، المجید، الولى ، المنان ، المحیط، المبین ، المقیت ، المصور، الکریم الکبیر، الکافى ، کاشف الضر، الوتر، النور، الوهاب ، الناصر، الواسع ، الودود، الهادى ، الوفى الوکیل ، الوارث ، البر، الباعث ، التواب ، الجلیل ، الجواده الخبیر، الخالق ، خیر الناصرین ، الدیان ، الشکور، العظیم ، اللطیف ، الشافى

.

                                                                                               گنجینه های معنوی /رضا جاهد

     

گناهان کبیره

      الامن من مکر الله

یکی دیگر از گناهان کبیره امن از مکر الهی است. با اینکه انسان از انتقام پنهانی و ناگهانی و قهر خفی خدا ایمن و راحت ننشیند و از سرعت در انتقام ناگهانی او نیندیشد و در دل از اینکه بواسطه صدور گناه، دچار عذاب گردد، ترسی نداشته باشد.

در حدیث هایی که از حضرت صادق و حضرت کاظم و حضرت رضا و حضرت جواد (علیهم السلام) در بیان گناهان کبیره رسیده، امن از مکر الهی را از جمله کبائر شمرده اند و بکبیره بودنش تصریح فرمودند. و نیز در قرآن کریم سوره 7 آیه 97 و 98 و 99 می فرماید: «آیا مردم قریه ها و آبادیها ایمنند از اینکه عذاب ما شبانه هنگامی که در خوابند به ایشان برسد. یعنی از شبیخون قهر و انتقام الهی بجزای گناهانشان هنگامیکه در خوابند که یک نوع از مکر است باید بترسند.»

«آیا مردم قریه ها ایمنند که عذاب ما نیم روز هنگامی که سرگرم کارهای دنیوی هستند ایشان را دریابد؟ یعنی گنه کاران باید از رسیدن عذاب الهی به آنها هنگانی که در غفلت و سرگرم شهوات انسانی و کارهای دنیوی هستند بیمناک باشند.»

«مگر از مکر و تدبیر خدا ایمن شده اند پس بدانند که عذاب ناگهانی و غافلگیری خداوند ایمن نمی شوند جز زیانکاران.» [1]

در این سه آیه شریفه از ایمن بودن و نترسیدن از عذاب الهی نهی فرموده و در آخر آیه ایمنان از عذاب الهی را زیان کار خوانده است و لازمه آن وعده عذاب در آخرت است زیرا اهل نجات و بهشت را زیان کار نمی گویند و در قرآن مجید جر به کفار و فجار که اهل عذابند زیان کار گفته نشده است.

نوشته هایی از آیت الله دستغیب

^{محبت ثبات قدم می دهد}

^{حضرت باقر (ع) فرمود : خداوند دوستی علی (ع) را در قلب کسی که جا داد پایش به معصیت نمی لغزد مگر اینکه خدا ننگهمیدارد قدمش را و برای او حفظ می فرماید قدم دیگر را .}