تاریخ و اهمیت آن

تاریخ و اهمیت آن

تاریخ نگار انگلیسی ج. ه.پلام در کتاب مرگ گذشته  نوشته بود که هرچه بیش تر تاریخ را بشناسیم بیش‌تر هم از چنگ حکومت گذشته و از شر حکومت مردگان براذهان و آگاهی مان خلاص خواهیم شد.ادوارد هالت کارنیز در کتاب تاریخ چیست؟ در توضیح فواید تاریخ نظر دیگری را پیش می کشد: و آن اینکه « نقش ویژه تاریخ نگار نه عشق به گذشته است و نه خلاص کردن خویشتن از بند گذشته،بلکه فهم و احاطه بر گذشته است هم چون کلیدی برای فهم زمان حاضر».حال آیا می توان اطمینان داشت که راه درست را تاریخ به ما نشان می‌دهد؟ البته این بستگی به پیش فرض شما دارد، اگر این نظر را بپذیریم معنای آن این است که با مطالعه تاریخ  می‌توانیم قوانین حاکم بر زندگی انسانها و به طور اخص خودمان را در یابیم و با استفاده ازاین قوانین، بهترین راه حل‌ها را برای مسایل موجود انتخاب کنیم، ولی این تاریخ می‌تواند تاریخ افراد، تاریخ فامیل، تاریخ کشور، تاریخ محل، منطقه، نهادها  و بسیاری موضوعات دیگر ( به وسعت هستی) باشد،برای مثال امروز که در آستانه انتخاب وزرا هستیم، اگر کسی را به وزارت انتخاب کنیم که تاریخچه وزارتخانه تحت امرش را بداند می‌تواند برای حل مشکلاتی که پیش می‌آید راه حل مناسبی را انتخاب کند، و شما مطمئن باشید که چنین مدیری نسبت به کسی که در آن وزارت خانه کار نکرده  در کار خود بسیار موفق‌تر خواهد بود زیرا غالبا اتفاقاتی که در طول زمان در یک حوزه می‌افتد که بسیار مشابه یک دیگر هستند، به این معنا که  کارهای اشتباه قبلی ها را تکرار نکند و کارهای خوب انجام شده  را عمق بیشتری بخشد، نه اینکه در بدو حضورش همه افراد با سابقه و توانمند را اخراج و افراد بی‌تجربه‌ای مانند خودش را بالا بکشد، عاقبت چنین مدیریتی نابودی آن نهاد است.ولی استفاده از تجربیات سابقه‌دارهای آن نهاد و یا مشورت با مدیران قبلی و استفاده از دانش آنان برای پیشبرد اهداف سازمان همان است که به ما اجازه می‌دهد  بگوییم گذشته چراغ راه آینده است.یعنی تجربیات گذشتگاه روغن چراغی می‌شود که راه را بر سالکان امروز روشن می‌کند و انسانی که مسلح به چراغ باشد، کمتر خود و کسانی را که مدیریتشان  را به عهده  گرفته به ورطه نابودی سوق می‌دهد. اما آیا همه ملت‌ها در روزگار ما  از تجربیات گذشته استفاده‌می‌کنند، ظاهرا این گونه نیست زیرا اگر چنین بود، بین کشورها این همه فاصله وجود نداشت.هستند ملتهایی که با وجود انبوهی از تجربیات تاریخی هم چنان بر همان روال گذشته عمل می‌کنند که به قول  برنارد شاو  که به هگل نویسنده کتاب ارزشمند عقل در تاریخ   گفته بود« آنچه که ما از تاریخ می آموزیم این است که انسانها هیچ گاه از تاریخ چیزی نمی‌اموزند » ( رساله تاریخ ،بابک احمدی،ص 15) این ملتها همان کسانی هستند که حاظر نیستند قبول کنند که در برخی مقاطع اشتباه کردةاند که از جمله این ملتها ما ایرانیان هستیم. چرا که اکنون نزدیک به دو صده است، که ما به دنبال یافتن علل عقب ماندگی این سرزمین از قافله تمدن جهانی هستند البته بگذریم، از نظر کسانی که معتقدند ما کاملا پیش‌رفته‌ایم که واقعا  حرف درستی نیست،البته نسبت به گذشته خودمان،شاید ولی نسبت به دیگر ساکنان این دهکده جهانی ، خیر .  زیرا پیشرفت نشانه‌هایی دارد که در جامعه ما کمتر دیده شده، مانند عقلانیت در امور، تولید فراوان، استفاده بهینه از امکانات، خلاقیت به منظور یافتن راههایی برای آباد کردن سرزمین، داشتن دانشگاههایی که مانند قرون اولیه اسلامی از اقصی نقاط جهان برای یادگیری به اینجا بیایند و تولید علم به گونه‌ای که مردم بتوانند آثار آن را در زندگی خود احساس کنند،وجود   قوانینی محکم که شامل همه باشد و امنیتی که کسی نتواند بر آن خدشه‌ای وارد کند،ثباتی که هیچ طوفانی آن را آشفته نکند و ما را نهراساند، ولی متاسفانه،داد فریادها، بحران‌های پی در پی، نگرانیهای همیشگی از فردا همه نشان می دهند که  هنوز به چنین مهمی دست نیافته‌ایم، البته در این باره در طول این دویست سال فراوان سخن  گفته‌ایم و امروز هم می‌گوییم خوشبختانه در این سرزمین سخنران و سخندان کم نداریم ولی در شگفتم که چرا این حرفها تبدیل به تئوری و سپس طرح و اجرا نمی‌شود؟ ایراد از کجاست؟ آیا خارجی‌ها مسئول آن هستند؟ آیا قوانین ما کارآیی لازم را ندارد؟ آیا دانشگاههای ما توان چنین کاری را ندارند؟ آیا برای انجام چنین طرحهایی منابع مالی لازم را نداریم؟ شاید هیچ کدام ، شاید هم همه این عوامل و تعداد بیشماری عوامل دیگر که تنها و تنها با نگاهی علمی و عاقلانه به گذشته قادریم، آنها را شناسایی کنیم که در این میان شاخصه‌های اقتصادی از همه ملموس‌تر هستند و شاید به همین دلیل نیز مباحث اقتصادی سیاسی می‌تواند به ما کمک بیشتری بکند زیرا متکی بر عوامل و متغییر های قابل ارزیابی است. اگر چنین کاری بکنیم آنوقت گذشته چراغ راه آینده است وگر نه تاریخ ابزاری می‌شود برای اینکه ما را به گوشه‌ای از باغ دلگشایی کشانده وبا  زمزمه داستان‌هایی از روزگاری که نمی‌دانیم چه زمانی بود، حال خوشی پیدا کرده،  درد رنج روزگار فعلی خود را فراموش کنیم.در ابنصورت این همان تاریخی می‌شود که برنارد شاو گفت : تاریخی برای نیاموختن. تاریخی به مثابه لالایی‌ برای کودکان بزرگسال و شاید به این نوع تاریخ نگاری بشود گفت تاریخ درمانی. که برای برخی بیماران قابل تجویز است. ولی این مدل درمان فقط و فقط نقش مسکن را دارد، دردهای ما را درمان نمی‌کند، بلکه برای مدتی آن را تسکین می‌دهد.ولی در میان انواع تاریخ نگاری‌ها، تاریخ عقب ماندگی و شناخت علل آن همچون دارویی تلخ است که علی رغم طعم آن بهتر می‌تواند به بهبود بیمار کمک کند.  

پیشینه تاریخی دانشگاه جندی شاپور

پیشینه تاریخی دانشگاه جندی شاپور
حسین نخعی

مقدمات تاسیس دانشگاه جندی شاپور را اردشیر بابکان نخستین شاهنشاه ساسانی در هزار و هفتصد سال پیش فراهم آورده و پس از او فرزندش شاپور رسما آن را افتتاح نموده است.

نوشته‎اند اردشیر پس از رسیدگی به امور کشوری و لشکری به کارهای علمی و ترجمه و مقابله کتب می‎پرداخته است و ساعت‎ها با دانشمندانی که در دربار خود گردآورده بوده، به بحث و گفت‎وگو می‎نشسته و معتقد بوده است که قدرت و عظمت ایران زمین، فقط در سایه‎ی دانش و شمشیر امکان‎پذیر است.

گزنفون نوشته است اردشیر هم در میدان نبرد و هم در مجلس بحث و تحقیق فردی بی‎مانند و شکست‎ناپذیر بوده است و در دربارش هزاران دانشمند بوده‎اند که اردشیر با آن‎ها ساعت‎ها بحث می‎نموده است.

متن ترانه

عشق من

عشق من یادم کن گاهی که به دل دارم آهی تو که از دردم آگاهی
یه دنیا یه دنیا عاشقم من بدون به عشقت صادقم من
تو مست خویش و من مست عشقم
اگه نباشی می میرم بیا که عمر از سر گیرم
تا هستم با یادت شادم آخه دل بر تو دادم دیگه از غم ها آزادم
یه دنیا یه دنیا عاشقم من بدون به عشقت صادقم من
تو مست خویش و من مست عشقم
اگه نباشی می میرم بیا که عمر از سر گیرم
به انتظار دیدنت به لحظه رسیدنت
دل داره پرپر میزنه تو سینه ام پر میزنه
ای چشمه حیات من فرشته نجات من
شوق نفسهای منی همیشه رویای منی
یه دنیا یه دنیا عاشقم من بدون به عشقت صادقم من
تو مست خویش و من مست عشقم
اگه نباشی می میرم بیا که عمر از سر گیرم
عشق تو در قلب من دیگه جاودانه است برای زنده موندن قشنگ ترین بهانه است
دوست داشتن تو مثل عطر خوش بهاره با تو نفس کشیدن پایان انتظاره

---

بیا بنویسیم 

بیا بنویسیم روی خاک رو درخت رو پر پرنده رو ابرا
 
بیا بنویسیم روی برگ روی آب توی دفتر موج رو دریا
 
بیا بنویسیم که خدا ته قلب آینه است
 
مثل شور فریاد یا نفس تو حصار سینه است
 
با همیشه موندن وقتیکه هیچی موندنی نیست
 
اوج هر صدای عاشقی که شکستنی نیست
 
با صدا میام همه جا تو رو می نویسم
 
روی آینه ی گریه هام گونه های خیسم
 
ای که معنی اسم تو آسمون پاکه
 
ریشه ی صدا نبض عشق زیر پوست خاکه

بیا بنویسیم روی خاک رو درخت رو پر پرنده رو ابرا
 
بیا بنویسیم روی برگ روی آب توی دفتر موج رو دریا
 
توی خواب خاک ریشه ها موسم شکفتن
 
همصدای من می خونن وقت از تو گفتن
 
چشم بسته مو تو بیا به سپیده وا کن
 
با ترانه نفسهات باغچه رو صدا کن
 
با صدا میام همه جا تو رو می نویسم
 
روی آینه ی گریه هام گونه های خیسم
 
ای که معنی اسم تو آسمون پاکه
 
ریشه ی صدا نبض عشق زیر پوست خاکه
 
بیا بنویسیم روی خاک رو درخت رو پر پرنده رو ابرا
 
بیا بنویسیم روی برگ روی آب توی دفتر موج رو دریا
 
با ترانه ی نفسهات من ترانه می گم
 
اسمتو مثل یه غزل عاشقانه می گم

بیا که دیگه وقتشه وقت برگشتنه
 
بوی پیرهنت که بیاد لحظه ی دیدنه
 
با صدا میام همه جا تو رو می نویسم
 
روی آینه ی گریه هام گونه های خیسم

ای که معنی اسم تو آسمون پاکه
 
ریشه ی صدا نبض عشق زیر پوست خاکه
 
بیا بنویسیم روی خاک رو درخت رو پر پرنده رو ابرا

بیا بنویسیم روی برگ روی آب توی دفتر موج رو دریا

---

غوغای ستارگان

امشب در سر شوری دارم امشب در دل نوری دارم

باز امشب در اوج آسمانم باشد رازی با ستارگانم
امشب یکسر شوق و شورم از این عالم گویی دورم
از شادی پر گیرم که رسم به فلک سرود هستی خوانم در بر حور و ملک
در آسمانها غوغا فکنم سبو بریزم ساغر شکنم
با ماه و پروین سخنی گویم وز روی مه خود اثری جویم
جان یابم زین شبها
ماه و زهره را بطرب آرم از خود بی خبرم ز شعف دارم
نغمه ای بر لبها
امشب در سر شوری دارم امشب در دل نوری دارم
باز امشب در اوج آسمانم باشد رازی با ستارگانم
امشب یکسر شوق و شورم از این عالم گویی دورم

اشعار وحشی بافقی

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید
داستان غم پنهانی من گوش کنید 
قصه بی سر و سامانی من گوش کنید
گفت وگوی من و حیرانی من گوش کنید 

تست هوش

آیا می دانید به جای علامت سوال چه عددی باید گذاشت؟

 وبسایت http://kolbehsetareh.loxblog.com